ریشه تاجریزی

خواص و مضرات ریشه تاجریزی

گیاه تاج ریزی ، با دوام و جنگلی و پیچکی شکل و در مناطق مرطوب و اطراف منازل و جاده ها می روید. ساقه های آن گاهی تا دو متر می رسد و برگ های سبز تیره و متناوب و متغیر در شکل و گاهی نیزه ای و لوزی شکل و سر تیز می باشد. گل ها ستاره ای شکل و میوه تلخ مزه آن به رنگ مخمل قرمز از روی تاک آویزان شده و تا بعد از ریزش برگ ها باقی می ماند. گیاه تاج ریزی به نام های دیگری چون سگ انگور، انگور روباه، انگور توره، خرس انگور، قوش ازومی (ترکی)، انکورک، انگیرک، روباه تربک، روباه تورک و شکر انگور هم شناخته می‌شود ولی در كتاب‌های قدیمی طب سنتی از آن به عنوان عنب الثعلب (انگور روباه) یاد شده است.

اندام دارویی تاج ریزی :

پوست و ریشه و شاخه های کوچک همراه با گل به علت کمی سمی بودن دم کرده آن توصیه نمی شود، فقط برای درد های موضعی از ضماد آن استفاده کنید.

ضماد تاج ریزی برای بیماری نقرس و لک و پیس های صورت و دست ها و برای مواضعی که پوست بدن حالت دو رنگ دارد و به شکل پیسی نمایان است شفا بخش می باشد.

خواص درمانی تاج ریزی :

طبیعت تاج ریزی، بسیارسرد و خشك است. این گیاه، كاهنده و درمان تب، بندآورنده خون، ضد درد، مسكن، ملین، مدر، معرق، مخدر، ضدروماتیسم، ضدسرفه و ضدآسم است. خوردن مقدار كمی از میوه رسیده و تازه آن برای درمان یبوست، مناسب است. برای بهره‌برداری از این گیاه، مصرف روزانه سه‌مرتبه از دو تا چهار گرم خشك‌شد آن به‌صورت دم‌كرده، توصیه شده است. میوه خشك شده تاج ریزی های رنگین (زرد، نارنجی و قرمز)، یكی از اقلام دارویی معروف جوشانده تاچ ریزی است كه معمولا همراه با پرسیاوش، گل زوفا، گل بنفشه، ختمی، خبازی، عناب و سپستان مورد استفاده فراوان قرار می‌گیرد. این داروی تركیبی، در طب سنتی بسیار رایج است و به عنوان تب‌بر، مسكن و ملین، به‌خصوص برای كودكان به كار می‌رود.

طرز تهیه ضماد تاج ریزی :

30 گرم از پوست و ریشه و شاخه همراه با گل و گیاه را که خشک نموده اید، ساییده و به صورت خاکه در آورید و آن را در یک فنجان روغن زیتون به مدت 48 ساعت خیس کنید و گاهی بهم بزنید و آن را صاف نمایید و روی مواضع دردناک یا لک و پیس مالیده و ماساژ دهید و مدتی روی موضع مورد نظر باقی بگذارید سپس با پارچه مرطوب گرم دیگر پاک کنید و حداقل به مدت 10 روز و روزی دو نوبت مصرف آن توصیه می شود و برای از بین بردن لک و پیس نافع است.

نکته :

به علت وجود ماده سمی سولانین در این گیاه، مصرف آن باید به مقدار كم و در بازه زمانی كوتاهی صورت گیرد. سمیت آن در برگ‌ها و سرشاخه‌های گل‌دار، بیشتر است؛ لذا در مصرف بیش از حد مجاز آن باید جانب احتیاط را مراعات كرد.